Pomimo tego, że zwierzęta te są dość rozpowszechnione, bardzo trudno jest spotkać borsuka na wolności. Zazwyczaj dorosłe borsuki wychodzą na wolność dopiero o zmierzchu, aw ciągu dnia śpią w norach. Ale czasami w ciepłe lato można zobaczyć, jak w dzień mama wyjmuje małe borsuki, żeby wygrzewać się na słońcu.
Wygląd i siedliska
Borsuk jest bardzo imponującym przedstawicielem rodziny łasicowatych. Długość jego ciała dochodzi do 1 m i waży do 12 kg, a zimą zwierzę może przybrać na wadze do 23 kg. Zwierzę ma małą głowę z zaokrąglonymi uszami, ciało w kształcie klina z krótkim ogonem. Na krótkich, ale efektownych łapach znajdują się długie, potężne pazury, dzięki którym borsuk doskonale kopie dziury i pobiera korzenie i warzywa korzeniowe na pożywienie. Zwierzęta te mają długie, lekko szorstkie futro, które na większości ciała jest jasne i srebrzystoszare. Brzuch jest zawsze ciemniejszy, a głowa biała z szerokimi czarnymi paskami po bokach.
Dziś borsuki można znaleźć wszędzie, od Japonii po Europę. Nie są zbyt wybredni w wyborze siedliska, najważniejsze jest to, że nora nie zamarza zimą i nie zaleje na wiosnę. Dlatego zwierzęta nie żyją w warunkach wiecznej zmarzliny i unikają stref stepowych i pustynnych.
Warunki życia
Borsuk to kanapowiec i zazwyczaj jego życie nie wykracza poza granice półtora kilometrowej strefy od nory. Jeśli obszar jest bogaty w żywność, kilka zwierząt może kopać w pobliżu. Zwykle borsuki osiedlają się na uboczu tylko wtedy, gdy brakuje pożywienia. Borsuk osobiście angażuje się w budowę nory, stale zmieniając jej długość lub szerokość. Sama nora ma złożoną konfigurację. Posiada cały system kilkupoziomowych galerii, otwory wentylacyjne, wiele ślepych zaułków i gałęzi, komory lęgowe. Nora może mieć długość do 80 m. Ale główną komorę, starannie pokrytą warstwą suchych liści, traw lub mchu, uważa się za „salę filarową”.
Jeśli para borsuków żyje w pokoju, norę dziedziczy ich potomstwo. Każde kolejne pokolenie odbudowuje mieszkania dla siebie. Często borsuki, przedzierając się przez nowe przejścia, łączą sąsiednie nory w całe osady. Jesienią zwierzęta tuczą się do hibernacji zimą. W jednej norze może hibernować kilka osobników, ale każdy ma swoją „sypialnię” - komorę lęgową. W miejscach o łagodnych zimach zwierzęta wchodzą do nory tylko na kilka dni.
Dieta
Borsuk wyrusza w poszukiwaniu jedzenia o zmroku, podczas gdy nie chowa się i hałasuje. Porusza się powoli i ciężko, chociaż doskonale pływa. Opuszczając głowę na ziemię, zwierzę idzie płytkim truchtem lub krokiem. Borsuki kochają czystość i w pobliżu swoich nor zawsze mają najwyższą czystość.
Borsuki leśne są wszystkożerne, ale preferują chrząszcze, dżdżownice, ślimaki. Z powodzeniem polują na jaszczurki, norniki, żaby. Mogą jeść duże chrząszcze, jedząc zielone pędy roślin, kłącza, owoce, ale nigdy nie zjedzą padliny.
