Pomimo tego, że szpaki są dalekie od nowego ptaka na rosyjskich przestrzeniach, nie wszyscy wiedzą o tak charakterystycznej dla nich cesze, jak żółty dziób, który jednak nie jest obdarzony każdym przedstawicielem rzędu, a tylko poszczególnymi gatunkami.
Niektóre gatunki z rodziny szpaków
Rodzina szpaków ma około 32 gatunków, a tylko kilka z nich ma żółty dziób w takim czy innym stopniu.
Szpak bawół żółtodzioby
Nazwa tego ptaka mówi sama za siebie: jego dość mocny dziób ma stale żółty kolor, a sama górna część jest rozcieńczona lekko czerwonym kolorem. Z reguły taki ptak ma długość do 21 centymetrów, a jego waga waha się od 55-69 gramów. Całe upierzenie podzielone jest na kolorowe obszary: głowa nieco ciemna, górna część ciała ciemnobrązowa, ogon jasnobeżowy, górna część piersi jasnobrązowa, a brzuch ma mieszankę żółto- kolory złoty i żółto-brązowy. Na terytorium Rosji w żaden sposób nie można znaleźć szpaków żółtodziobych, są to raczej mieszkańcy Afryki i Sinegal.
Szary szpak
Kolejny gatunek - szpak szary - ma kolor odpowiadający jego nazwie w części brzusznej i piersiowej, ale na głowie, oprócz czarnych piór, można znaleźć również pióra białe. Mają żółto-pomarańczowy dziób z ciemną końcówką. Szare samice są znacznie jaśniejsze niż samce tego gatunku.
szpak zwyczajny
Najpopularniejszym gatunkiem jest szpak pospolity, lepiej znany jako spak, który jest dość niewielki. Jego długość wynosi 18-21 centymetrów, ale jego waga to 75 gramów. Szpak zwyczajny ma dość długi dziób z zakrzywieniem w dół, ale niezbyt mocny. Odnośnie dzioba warto zauważyć, że standardowy czarny dziób żółknie dopiero w okresie lęgowym.
Święta myna
Ptak z rzędu szpaków żyjący na Sri Lance, w południowo-zachodnich i wschodnich Indiach, w Himalajach. Jego wygląd jest dość jasny: kolor jest całkowicie czarny, a po obu stronach głowy znajdują się jasnożółte plamy skóry, nogi i dziób również mają kolor cytrynowy. Wielkość kopalni wynosi średnio 30 cm, żywią się zarówno owocami, jak i owadami.
Cechy zmian sezonowych
Zmieniające się pory roku mogą również wpływać na kolor dzioba szpaków. Na przykład na wiosnę potężny dziób samca nabiera jasnego cytrynowo-żółtego koloru, podczas gdy u samicy staje się brązowo-czarny. Przez całe lato utrzymuje się jasnożółty kolor męskiego dzioba, ale jesienią staje się brązowy. Wraz z nadejściem zimy powoli rozjaśnia się od samego początku do końca, a bliżej wiosny powraca do dawnego cytrynowo-żółtego koloru. Zmiany sezonowe znajdują odzwierciedlenie nie tylko w kolorze dzioba, ale także w kolorystyce samego upierzenia. Ze względu na to, że szpaki wylinki i nowe pióra wyrastają z białymi plamami na brzegach, jesienią i zimą wydają się intensywnie białe ze względu na kolor piór, ale wiosną powracają do czarnego koloru.
