Kot jest zwierzęciem niezależnym, kochającym wolność, dumnym i niezależnym. Przy odpowiednim podejściu do edukacji zwierzak może stać się czułym przyjacielem duszy.
Wraz z pojawieniem się jakiegokolwiek zwierzęcia w domu zmienia się styl życia wszystkich domowników, wraz z pojawieniem się kota życie zmienia się dramatycznie. Będziesz musiał zaakceptować lub nie tolerować faktu, że kot będzie wszędzie: będzie wspinał się na stół, spał na kaloryferze lub w łóżeczku i najprawdopodobniej kradnie jedzenie.
Kot to inteligentne zwierzę, bardzo wrażliwe na proces wychowania. Te przebiegłe stworzenia doskonale rozumieją ludzką mowę, słowa, intonację i są w stanie przyswoić podstawowe normy zachowania przyjęte w danej rodzinie. Pierwszą rzeczą, którą należy wziąć pod uwagę w procesie wychowywania uroczego drapieżnika, są cechy charakteru tkwiące we wszystkich kotach bez wyjątku: niezależność, niezależność, duma, miłość do wolności.
Staraj się nigdy nie urazić kota, a jeśli zdarzyło się to nieumyślnie, z całą powagą przeproś, pogłaszcz obrażonego przyjaciela, poczęstuj go smacznie. Dumne zwierzę, w odpowiedzi na obrazę lub surową karę, może przez długi czas odmawiać jedzenia, doprowadzając się do niemal wyczerpania lub srać w niewłaściwym miejscu. Zdarzają się prawdziwe przypadki, gdy kot na przykład ułożył stos pod łóżkiem na głowie właściciela, jeśli poczuł urazę lub zazdrość.
Koty nie lubią też brutalnych pieszczot. W przeciwieństwie do psów, które w każdej chwili możesz wezwać i chętnie podejmą rozpoczętą przez właściciela zabawę lub pozwolą podrapać się po brzuchu, kot sam podejdzie, gdy będzie chciał wygrzać się na kolanach właściciela. Ten ważny punkt powinien być szczególnie monitorowany, jeśli rodzina ma dzieci. Dziecko chce przytulić kociaka, bawić się z nim, jeśli na to pozwolimy, to ryzykujemy dostanie dorosłego półdzikiego kota lub kota, który między innymi również gryzie i drapie. Wyjaśnij dziecku, że nie powinieneś siłą łapać i trzymać zwierzęcia, ale raczej poczekać, aż sam kot wykaże zainteresowanie grą.
Ta sama zasada dotyczy tak nieprzyjemnych, ale niezbędnych zabiegów, jak kąpiel, obcinanie paznokci, czyszczenie uszu. Nigdy nie należy okazywać kotu przemocy i szorstkości. Zwierzę rozumie naszą mowę, intonację, dlatego mówiąc cichym i spokojnym, pewnym siebie głosem, można osiągnąć więcej niż trzymanie kota na siłę w wannie i próba jakoś go odkupić. W takim przypadku nie da się uniknąć głębokich zadrapań na dłoniach, a dokonywane manipulacje z pewnością ucierpią na układzie nerwowym zwierzęcia.
Wychowywanie kota o stabilnej, zrównoważonej psychice jest możliwe tylko dzięki miłości i czułości. Nawet kara powinna być jak najłagodniejsza. Nie można wbić kota pyskiem do kałuży lub zjedzonego kotleta. Spowoduje to zupełnie inną reakcję, którą chcielibyśmy zobaczyć. Zamiast posłuszeństwa i dobrego zachowania narażamy się na kałużę w kapciach, kupkę pod łóżkiem lub strajk głodowy.
Trudno nauczyć kota, aby nie wspinał się na stół ani nie kradł jedzenia, ponieważ u kotów jest on we krwi, na poziomie instynktu. Napełnij miskę karmą na czas, upewnij się, że Twój pupil jest pełny, nie zostawiaj na stole smakołyków ani ulubionego jedzenia kota przez długi czas i bez opieki oraz powstrzymuj wszelkie próby kradzieży jedzenia. Najłatwiejszym i najbardziej nieszkodliwym sposobem jest spryskanie złodziejskiego zwierzęcia wodą z butelki ze spryskiwaczem. Nie obrazi to kota, ale wyjaśni, że jesteś niezadowolony z jej zachowania. Akcja może być poparta słowem „Nie!” lub „Fu!”
Aby kot nie miał zwyczaju spania lub chodzenia po stole, musisz powstrzymać kociaka próby wskoczenia na stół lub natychmiast usunąć kociaka ze stołu. I pamiętaj, że kot nie może odróżnić komputera lub biurka od stołu jadalnego, a jeśli pozwolisz kotu spać na klawiaturze, nie zdziw się, że twoje próby trzymania kota z dala od stołu jadalnego być zakłopotanym.
Oczywiście wiele zależy od rasy kota, od charakteru konkretnego zwierzęcia, ale ogólnie rzecz biorąc, dobrego przyjaciela można wyhodować z puszystej, niekrewniaczej bryły.
