Ci, którzy mają kota lub kota w domu, muszą od czasu do czasu leczyć swojego zwierzaka. Po badaniu lekarz weterynarii może przepisać lokalne procedury, przepisać leki - w tabletkach lub zastrzykach. Czasami właściciele decydują się nie oddawać kota do zastrzyku do kliniki weterynaryjnej, ale samemu przeprowadzać takie zabiegi.
Wstrzyknięcie kotu jest łatwe. Największym wyzwaniem jest utrzymanie zwierzęcia w bezruchu. Lepiej, aby taka procedura pozyskała poparcie jednego z członków rodziny. Możesz podać zastrzyk w tylną łapę, czyli domięśniowo, a także podskórnie - w kark.
Niektórzy właściciele wolą przymocować kota do łóżka - okazuje się, że można to zrobić jedną ręką, choć z pewnymi umiejętnościami. Odbywa się to w następujący sposób: jeśli osoba jest praworęczna, przedramieniem lewej ręki należy przycisnąć zwierzę do łóżka, podczas gdy kot musi być ustawiony tak, aby jego plecy były przyciśnięte do osoby i były, jakby pod pachą. Wstrzyknięcie zostanie wykonane prawą ręką. Lek należy wcześniej przygotować i pobrać do strzykawki, w przeciwnym razie będzie to niezwykle trudne później. Jeśli zabieg przeprowadzany jest z asystentem, musi mocno chwycić kota za łapy, a najlepiej również trzymać go na wierzchu.
Do wstrzykiwania kotów lepiej jest wziąć strzykawkę insulinową cienką igłą. Aby ukłuć łapę, musisz wycelować w mięsistą powierzchnię z tyłu nogi. Igła powinna wbić się w mięsień – można ją łatwo wyczuć palcami, chyba że kot jest wyczerpany.
Wkłuwać igłę niezbyt ostro, niezbyt głęboko, aby kość nie była porysowana. Trzymaj strzykawkę nie prostopadle, ale jakby równolegle do mięśnia, aby igłę można było wprowadzić nie od góry, ale z boku.
Aby wykonać wstrzyknięcie podskórne, należy odciągnąć skórę na karku kota. Naprawiamy zwierzę w dowolny dogodny sposób, palcami lewej ręki ciągniemy fałd i przebijamy skórę. Następnie musisz powoli wprowadzać lek.
Usunąć nadmiar powietrza ze strzykawki przed wykonaniem wstrzyknięcia. W tym celu należy podnieść strzykawkę igłą i naciskać tłok, aż na końcu pojawi się kropla płynu. Miejsce wstrzyknięcia nie wymaga dezynfekcji – organizm kota, w przeciwieństwie do człowieka, doskonale uchroni się przed stanem zapalnym.
