W przypadku krótkotrwałych i niewielkich operacji w weterynarii stosuje się znieczulenie bezinhalacyjne. Po jej przeprowadzeniu zwierzęciu wstrzykuje się dożylnie lek znieczulający. Jeśli operacja wymaga długotrwałej interwencji chirurgicznej, stosuje się znieczulenie wziewne.
Instrukcje
Krok 1
Znieczulenie to sztucznie wywołany sen, który jest stosowany w praktyce weterynaryjnej do wykonywania operacji chirurgicznych na zwierzętach. Znieczuleniu towarzyszy utrata czucia, utrata odruchów i rozluźnienie mięśni. Oprócz operacji znieczulenie jest często stosowane do badań weterynaryjnych zwierząt.
Krok 2
Znieczulenie zwykle dzieli się na kilka etapów. W pierwszym etapie zwierzę doświadcza analgezji - utraty wrażliwości na ból. Drugi etap charakteryzuje się podnieceniem i przebiega inaczej u różnych zwierząt. Wyraża się to wzmożoną aktywnością fizyczną - zwierzę próbuje pozbyć się maski znieczulającej lub bandaży mocujących. Trzeci etap znieczulenia nazywa się chirurgicznym. W tym okresie zwierzę zaczyna spokojny sen, źrenice zwężają się i przestają reagować na światło. Operacja rozpoczyna się dopiero na początku tego etapu.
Krok 3
W praktyce weterynaryjnej najczęściej stosuje się leki nieinhalacyjne do znieczulenia - różne barbiturany, leki "Methoxiton", "Rompun" i "Rometar". Środki znieczulające z grupy barbituranów mogą działać zarówno długotrwale, jak i ultrakrótkotrwale.
Krok 4
Anestetyki nieinhalacyjne podaje się dożylnie. Roztwór wstrzykuje się powoli, kontrolując stan zwierzęcia. Zwykle znieczulenie następuje w ciągu kilku minut po rozpoczęciu wstrzyknięcia. Po osiągnięciu chirurgicznego etapu znieczulenia zwierzę bierze głęboki oddech, po którym zaczyna się sen. Następnie podawanie środka znieczulającego zostaje zmniejszone lub zatrzymane.
Krok 5
W przypadku większości anestetyków z grupy barbituranów (heksenal, tiopental sodu) sen narkotyczny trwa nie dłużej niż 20 minut, więc takie leki nadają się do małych operacji.
Krok 6
W weterynarii leki na bazie ksylazyny (Rompun, Rometar) są również stosowane do znieczulenia niewziewnego. Leki te mają działanie uspokajające i przeciwbólowe. Mogą być podawane zarówno domięśniowo, jak i dożylnie oraz umożliwiają drobne zabiegi chirurgiczne.
Krok 7
Jeśli wymagana jest długa i traumatyczna operacja, stosuje się znieczulenie wziewne. We współczesnej weterynarii do znieczulenia wziewnego stosuje się podtlenek azotu, eter medyczny i niektóre inne substancje. Z reguły do znieczulenia bezinhalacyjnego stosuje się specjalne aparaty do znieczulania. W przypadku znieczulenia eterem możesz ograniczyć się do prostej maski znieczulającej nasączonej eterem medycznym. Maskę nakłada się na twarz zwierzęcia i wdycha opary eteru aż do zaśnięcia.
