Alabai nazywane są psami jednej z najstarszych ras aborygeńskich, powstałych na terenie Azji Środkowej. W czasach Związku Radzieckiego miłośnicy psów zaczęli przywozić zwierzęta do Moskwy i innych dużych miast, które później stały się założycielami Owczarków Środkowoazjatyckich.
Kim są Alabai: historia rasy
Alabai od dawna cieszy się dużą popularnością wśród wielu ludów Azji Środkowej. Zazwyczaj te psy są używane w służbach ochrony i straży. Przedstawiciele tej rasy należą do tak zwanych molosów. Według ekspertów Alabai powstały w wyniku selekcji ludowej, której proces trwał ponad 4 tysiące lat. Należy zauważyć, że istnieje kilka „ognisk” ras, z którymi kojarzy się kilka typów. Zasadniczo alabai różnych typów różnią się nieco od siebie wyglądem zewnętrznym, zachowując ogólne właściwości temperamentu, zachowania i psychiki.
Na terenie Kazachstanu Alabai znane są pod nazwą „Tobet”, od dawna pomagają pasterzom, pilnując stad owiec.
Obecnie Alabai są rozmieszczone na dość dużym terytorium - od Morza Kaspijskiego po Chiny, a także od Uralu po Afganistan. Według kynologów psy tej rasy łączyły cechy kilku przodków jednocześnie - w ich żyłach płynie krew starożytnych psów tybetańskich, mezopotamskich psów bojowych, a także czworonożnych pasterzy, które były hodowane w różnym czasie przez koczowników. Wśród najbardziej znanych krewnych Alabai są psy owczarka mongolskiego i mastifa tybetańskiego.
Charakter i cechy pracy Alabai
Od czasów starożytnych psy te były cenione za swoje walory użytkowe - pilnowały bydła i towarzyszyły karawanom, a także broniły domu swoich właścicieli. W wyniku trudnej selekcji naturalnej (Alabai z reguły żył w liczbie kilku sztuk od jednego właściciela), trudnych warunków bytowania i walki z różnymi drapieżnikami, psy stopniowo ukształtowały nowoczesny wygląd i charakter. Teraz hodowcy Alabaevów charakteryzują swoje zwierzęta jako inteligentne, silne i nieustraszone zwierzęta.
Jednocześnie szkolenie Alabaevów wiąże się z szeregiem trudności. Zajęcia należy rozpoczynać od najmłodszych lat, upewniając się, że pies rozumie hierarchię w rodzinie, czyli uważa swojego właściciela za głównego. Należy zauważyć, że w czasach sowieckich treserzy psów nie byli w stanie wystarczająco spopularyzować owczarków środkowoazjatyckich, których początkowo zamierzali używać do pilnowania obiektów państwowych. Jednak nie każdy hodowca psów, nawet ten z doświadczeniem, był w stanie wyszkolić Alabaevy.
W Turkmenistanie rasowy Alabai, podobnie jak konie rasy Akhal-Teke, są uważane za własność narodu - zabrania się wywozu tych zwierząt poza granice kraju.
Według hodowców Alabaevów psy tej rasy są dość dojrzałe - wykazują agresję dopiero wtedy, gdy istnieje wyraźne zagrożenie dla przedmiotu ochrony - czy jest to stado owiec, właściciel i członkowie jego rodziny, czy terytorium gdzie zwierzę „służy”.
