Jeśli pies ma chorobę morską, jazda samochodem zamienia się w prawdziwe piekło: brudne siedzenia, wycieńczony pies i równie wycieńczony kierowca i pasażerowie. Aby podróż z pupilem była komfortowa, wszystko musi być przewidziane.
Nudności, wymioty, obfite ślinienie, szybki oddech i niepokój to oznaki, że Twój pies kołysze się w samochodzie. Jeśli pojawi się taki problem, podróż może być bolesna zarówno dla zwierzaka, jak i jego właściciela. Przygotowanie do podróży pomoże Ci przezwyciężyć problem i sprawi, że podróż będzie bardziej komfortowa.
1. Karma dla psa przed podróżą samochodem
Niektórzy właściciele psów, wiedząc, że ich pupil ma chorobę morską, starają się nie karmić go pół dnia przed wyjazdem. Takie podejście może jednak pogorszyć sytuację i doprowadzić do tego, że pies będzie wymiotował znacznie częściej i białą pianą, co negatywnie wpływa na zdrowie. Optymalnie będzie, przestrzegając zwykłej diety, nakarm zwierzaka niewielką porcją porcji. W takim przypadku żołądek psa nie będzie pełny, a podróż będzie łatwiejsza do przeniesienia.
2. Stosowanie leków na chorobę lokomocyjną psów
Jeśli pies ma mdłości podczas podróży, zaleca się podanie mu na 30-60 minut przed wyjazdem leku na chorobę lokomocyjną, z którego mogą korzystać dzieci. Takie środki zaradcze to „Dramina”, „Aviamore” itp. Jeśli zwierzę po prostu ślini się, szybko oddycha i niepokoi, wystarczy podać mu środek uspokajający przeznaczony dla psów.
3. Przygotowanie auta do podróży
Przygotowując auto do jazdy z bujanym zwierzakiem, należy zadbać o to, aby w kabinie nie pojawiły się silne zapachy wywołujące mdłości. Odświeżacz powietrza, benzyna, dym tytoniowy, czy zapach bukietu kwiatów leżących na tylnym siedzeniu – co ludzie mogą pomyśleć, że jest nieistotne lub przyjemne, pies wywoła mdłości i wymioty.
Aby nie pobrudzić siedzeń, należy rozłożyć jednorazową pieluchę, ręcznik lub koc, a także zabrać ze sobą zapasowe.
4. Proces prowadzenia psa
W czasie podróży należy trzymać się umiarkowanego stylu jazdy, starać się nie rozpędzać i nie hamować bardzo gwałtownie. Powinieneś powstrzymać się od głośnej muzyki lub radia. Jeśli zwierzak jest bardzo zaniepokojony i biega po kabinie, próbując znaleźć dla siebie miejsce lub jęczy, musisz go uspokoić, głaszcząc po głowie lub rozmawiając z nim spokojnym głosem. W żadnym wypadku nie powinieneś go skarcić, krzyczeć ani szarpać, próbując posadzić go we „właściwym miejscu”. To trudne dla psa i potrzebuje wsparcia właściciela.
Niektóre zwierzęta podczas podróży próbują wyglądać przez okno. W ten sposób starają się radzić sobie z chorobą lokomocyjną, więc nie przeszkadzaj im.
5. Przerwy
Zaleca się zatrzymywanie psa i wyprowadzanie go co 3-4 godziny. Czas trwania takich przerw powinien wynosić co najmniej 15 minut. Ten czas powinien wystarczyć na spacer, karmienie (w razie potrzeby) i pojenie psa, podanie leku na chorobę lokomocyjną lub środka uspokajającego.
6. Trening
Główną przyczyną choroby lokomocyjnej u psów jest słaby aparat przedsionkowy. Dlatego najczęściej ten problem występuje u psów poniżej pierwszego roku życia oraz u przedstawicieli małych ras. Treningi na krótkich dystansach mogą pomóc w radzeniu sobie z chorobą lokomocyjną. Najlepiej zacząć od wycieczek ze zwierzętami do interesujących ich miejsc: do lasu, nad rzekę, nad jezioro, na piknik. Wtedy samochód psa będzie kojarzył się z czymś przyjemnym. Następnie odległości można stopniowo zwiększać, trenując w ten sposób aparat przedsionkowy.
Osobiste doświadczenie
Pies ma 4 lata, rasa - Chihuahua. O problemie choroby lokomocyjnej dowiedzieliśmy się już pierwszego dnia: w drodze od hodowcy do domu (około 40 minut drogi) zwymiotował 2 razy. W przyszłości każda podróż zamieniała się w prawdziwe piekło: ślinił się w strumieniu, strasznie mdlił i ciągle wymiotował. Postanowiono go wyszkolić. Najpierw za pomocą tabletek na chorobę lokomocyjną zaczęli 2-3 razy w tygodniu chodzić na spacer po lesie lub nad rzeką. Potem zaczęli podróżować do sąsiednich miast, stopniowo porzucając tabletki na chorobę lokomocyjną. Teraz pies spokojnie toleruje dalekie podróże i może przejechać ponad 1000 km.
Jeśli nagle okaże się, że pies się kołysze, nie należy rezygnować ze wspólnych wycieczek. Przestrzeganie prostych zasad i szkoleń pozwoli zredukować ten problem do minimum lub całkowicie się go pozbyć.
