Alergie psów są powszechne. Często zmusza ludzi do rozstania się ze swoim pupilem lub raz na zawsze odmawia posiadania psów. Niemniej jednak nawet alergicy mają możliwość zdobycia czworonożnego przyjaciela – psy niektórych ras znacznie rzadziej wywołują niepożądane reakcje niż inne, przebywanie w ich towarzystwie jest praktycznie bezpieczne dla osoby cierpiącej na alergię.
Instrukcje
Krok 1
Alergicy powinni mieć psy, które rzadko linieją. O dziwo, najczęściej są to rasy o dość długich włosach - martwe włosy nie wypadają, w przeciwieństwie do ras krótkowłosych, ale oddzielają się dopiero podczas czesania. Takie rasy to Shih Tzu, Yorkshire Terrier, maltański piesek.
Krok 2
Nadają się również psy ras szorstkowłosych (wszystkie odmiany sznaucerów, niektóre teriery) - ich martwa sierść jest oddzielana podczas strzyżenia (skubania), co wystarczy robić co kilka miesięcy. Oczywiście lepiej byłoby powierzyć pielęgnację psiej sierści komuś bliskiemu lub specjaliście, aby nie wywołać ataku alergicznego.
Krok 3
Ślina psa jest często przyczyną alergii. Dlatego alergicy nie powinni mieć psów ras skłonnych do nadmiernego wydzielania śliny (bokser, mastif, nowofundland). Ślina aktywnie leci w różnych kierunkach, osadzając się na meblach i tapetach, jeśli pies się otrząsa lub szczeka. Lepiej wybierać spośród ras, które wyróżniają się łagodnym i spokojnym temperamentem, nie mają skłonności do ekscytacji i szczekania nad drobiazgami.
Krok 4
Im mniejszy pies, tym mniej jest z niego sierści, co oznacza, że mniej alergenów dostanie się do środowiska. Alergicy powinni mieć psy średniej wielkości (Kerry Blue Terrier, Bedlington Terrier) i małych (Bichon Frise, Pomeranian).
Krok 5
Najbezpieczniejszą rasą psów dla alergików jest pudel. Psy te rzadko linieją, łatwo jest usunąć martwą sierść, a co najważniejsze nie mają skłonności do powstawania łupieżu, który powoduje alergie.
Krok 6
Regularna higiena znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji alergicznych - psa należy myć przynajmniej raz w tygodniu, pomoże to częściowo usunąć zarówno martwe włosy, jak i cząsteczki łupieżu i śliny. Pies nie powinien często przebywać tam, gdzie alergik spędza najwięcej czasu, śpiąc na łóżku właściciela lub na jego krześle, aby sierść i niewidoczne dla oka drobinki pupila nie pozostały na meblach. Częste czyszczenie na mokro zmniejszy ryzyko ataków alergii.
