Zaparcie jest najczęstszym schorzeniem u zwierząt domowych, zwłaszcza u psów prowadzących siedzący tryb życia i starszych. Opróżnianie jelita grubego jest opóźnione z wielu powodów. Znalezienie ich może pomóc Twojemu zwierzakowi.
Zaparcia u zwierzęcia mogą wystąpić w wyniku upośledzenia ruchów jelit, gdy wełniaki dostają się do jelit. Dzieje się tak, gdy psy liżą sierść w okresach aktywnego linienia. Również zaburzenia w pracy jelit występują przy inwazji robaków pasożytniczych, gdy liczba pasożytów jest tak duża, że zamykają światło. Czasami Twój pies ma niedobór mokrej karmy lub przekarmianie, co może również powodować zaparcia. Przyczynami choroby mogą być również urazy jamy brzusznej, choroby nerek i wątroby, problemy ortopedyczne, zastój wydzielania gruczołów przyodbytniczych oraz choroby prostaty (u mężczyzn).
Przy leczeniu objawowym (przy braku przeciwwskazań) psu można wykonać lewatywę. Musisz jednak skonsultować się z weterynarzem. Pomoże Ci obliczyć odpowiednią ilość wody do tej procedury, odpowiednią dla kategorii wagowej Twojego psa. Jeśli efekt nie następuje, użyj środków przeczyszczających: soli fizjologicznej (siarczany magnezu i sodu), syntetycznych (bisakodyl, purgen), oleistych (oleje z oliwek i słonecznika).
Stosuje się również środki zmiękczające kał: preparaty laktulozy i płynną parafinę. Podaj go zwierzęciu przy pierwszych oznakach zaparć (na kilogram wagi - 1,5 ml oleju). Jeśli zaparcia są spowodowane przez stojący stolec, wstrzyknij olej do odbytnicy. No-shpa i okołonerkowa blokada nowokainy pomogą złagodzić skurcze mięśni gładkich.
W przypadku braku apetytu przez kilka dni i pojawienia się wymiotów psu przepisuje się terapię infuzyjną (kroplomierze). Pomoże to zwalczyć odwodnienie. W rzadkich przypadkach, gdy sytuacja jest trudna, uciekają się do chirurgicznego usunięcia treści jelita grubego.
Szczególną uwagę należy zwrócić na żywienie psa. Nie podawaj kości, uzupełniaj karmę produktami mlecznymi. Wyprowadzaj psa częściej, pozwalając mu się więcej ruszać.
