Susły to zabawne i urocze zwierzęta o kolonialnym stylu życia. Ich siedlisko jest dość rozległe: od najbardziej ekstremalnego punktu Arktyki po południowe szerokości geograficzne.
Opis
Susły to małe gryzonie należące do rodziny wiewiórek. Ich długość ciała może wynosić do 40 cm, przednie kończyny są krótsze niż tylne. Uszy są krótkie, bardzo mało na nich futerka. Kolor futra grzbietu wiewiórek ziemnej jest bardzo zróżnicowany, czasami pojawiają się susły z paskami lub plamkami. Susły mają woreczki policzkowe.
Susły to typowe nory, czyli zwierzęta spędzające większość czasu w norach. Prowadzą kolonialny styl życia.
Pokarm wiewiórek mielonych jest urozmaicony: soczyste części ziół, cebulki, nasiona, owoce, owady. Mogą znaleźć jedzenie po zapachu. W poszukiwaniu pożywienia potrafią czasem przebyć kilka kilometrów.
Śmieszne swistaki
Susły to bardzo zabawne zwierzęta. Oglądanie ich jest całkiem interesujące. Są bardzo ostrożni, ale gdy tylko jeden lub dwa wyjdą z norek i zaczną się bawić, natychmiast otaczają ich dziesiątki innych susłów. A gdy pojawia się niebezpieczeństwo, wszyscy bardzo szybko się rozpraszają, a po chwili polana staje się pusta.
Często można zobaczyć susły stojące w swoich norach, zmarznięte jak kije. Ale jeśli się poruszysz, próbując się do nich zbliżyć, jak susły emitują przeszywający gwizd i natychmiast znikają.
Zimowy sen
Susły żyją w głębokich norach, które zmieniają się co sezon. Na zimę zamurowali wejście do dziury ziemią i hibernacją. Śpią całą zimę, w tym czasie nic nie jedzą. Temperatura ciała spada, serce bije bardzo rzadko, 5 razy na minutę. Zimą susły tracą dużo na wadze, tracąc prawie połowę swojej zwykłej wagi. Sześć miesięcy później budzą się, stopniowo rozgrzewają w norze, wychodzą na zewnątrz i rozpoczynają aktywne życie.
Szkodniki
Susły czasami wyrządzają znaczne szkody w sadach i ogrodach warzywnych. Obgryzają korzenie sadzonki owoców, wykopują plony, zjadają zielone części roślin i owoców, depczą grządki. Musimy z nimi walczyć poprzez zalewanie dziur i rozsiewanie.
Siedlisko
W Arktyce jest wiele susłów na północnych i umiarkowanych szerokościach geograficznych. Swistaki łąkowe nie boją się zimna. Swistaki stepowe wolą osiedlać się na pustyniach i półpustynach. Można je również spotkać na Syberii Wschodniej, na stepach Azji Środkowej oraz w górach Kaukazu Północnego.
Ostatnio liczba susłów w centralnej Rosji spadła w wyniku orki i uprawy ziemi. Zmieniły się warunki siedliskowe tych gryzoni i zaczęły się stąd przenosić do północno-zachodniej części kraju.
