Zając jest przedstawicielem roślinożerców, gryzoniem, rozpowszechnionym w całym kraju. Jako dziecko pokazywane są dzieciom obrazki przedstawiające zwierzę o szarym futrze, które nosi latem, a białe - zimą. Na tym kończy się wiele informacji o tym, co robi zając zimą.
Instrukcje
Krok 1
Zwierzęta doświadczają zimna na różne sposoby. Ktoś, na przykład niedźwiedź, aby oszczędzać zasoby, przechodzi w stan hibernacji i budzi się dopiero na wiosnę, kiedy topi się śnieg, powietrze się ociepli i łatwiej będzie znaleźć pożywienie. Inne zwierzęta, takie jak wiewiórki, przechowują zapasy na zimę. Zając nie robi ani jednego, ani drugiego.
Krok 2
Wraz z nadejściem chłodów zając linieje. Zmienia zwykłą szarą wełnę na białe futro. Teraz wielu wrogom gryzonia nie będzie tak łatwo zauważyć swoją ofiarę. Dla wygody poruszania się po śniegu i lodzie opuszki łap zwierzęcia są również pokryte wełną. Pot zaczyna się na nich wyróżniać, służąc jako rodzaj smaru.
Krok 3
Zające wolą zbliżać się do ludzkich siedlisk na zimowe dostawy. Tam mogą jeść siano lub korę drzew owocowych.
Krok 4
Zimą zając woli wyjść w poszukiwaniu pożywienia bliżej zmierzchu. W ciągu dnia jego białe futro na śniegu widzą czujne drapieżniki, w nocy czyhają już na niego inne zwierzęta. Kiedy robi się ciemno, gryzoń czuje się najbardziej chroniony. W ciągu dnia spędza czas niedaleko swojej nory, gotów w razie niebezpieczeństwa natychmiast w niej zniknąć.
Krok 5
Zające w żaden sposób nie izolują swoich nor na zimę. Te małe zwierzęta mają gęstą sierść, więc nie zamarzają w swoich schronieniach. Główną trudnością dla gryzonia zimą jest wciąż poszukiwanie pożywienia.
Krok 6
Wiosną, kiedy śnieg w końcu się roztopi i zrobi się ciepło, zmienia się również wygląd zająca. Znowu się zrzuca, zdejmując śnieżnobiałe futro i zarasta zwykłą szarą wełną, przez co jest mniej zauważalny latem.
