Pajęcza sieć to jedna z najbardziej niesamowitych i najpiękniejszych kreacji stworzonych przez pająki. Przez miliony lat istnienia na ziemi ci starożytni mieszkańcy przystosowali się do zbudowania silnej, a jednocześnie niepozornej sieci pułapkowej, której potrzebują do dalszego życia.
Instrukcje
Krok 1
Z gruczołów pająka znajdujących się w tylnej części jego brzucha uwalnia się cienka nitka pajęczyny. Naukowcy znają siedem rodzajów sieci pajęczych, które wytwarzają różne rodzaje sieci, ale jedna osoba może mieć tylko od 1 do 4 rodzajów gruczołów na raz.
Krok 2
Tkanie sieci to pracochłonny proces. Najpierw pająk wyciąga mocną i długą nić wytworzoną przez specjalny organ tylnymi nogami. Następnie mocuje go do jakiegoś stabilnego przedmiotu w taki sposób, aby przypominał literę Y. W naturze np. pająki przyczepiają nitkę do gałęzi drzew lub krzewów.
Krok 3
Następnie pająk buduje ramę, łącząc promienie nici w środku ramy. I dopiero potem nakłada spiralę lepkiej sieci, która służy jako główna pułapka na owady gapiowskie.
Krok 4
Istnieją dwa rodzaje pajęczyn: płaskie i trójwymiarowe. Pierwsza to najpopularniejsza odmiana z najmniejszą liczbą włókien, dzięki czemu jest subtelna i niezbyt elastyczna. Sieć wolumetryczna wyróżnia się większym splątaniem nici, dzięki czemu okazuje się niesamowicie mocna, ale jednocześnie bardzo zauważalna dla owadów.
Krok 5
Pajęczyna jest wykorzystywana przez pająka nie tylko do tworzenia sieci pułapkowej, ale także jako lina asekuracyjna podczas skoków. Ponadto pająki robią kokony z pajęczyn na jajka i budują schronienia do zimowania. A samice, gotowe do krycia, wytwarzają nić oznaczoną feromonami, wzdłuż której samiec pająka łatwo znajduje swojego partnera.
Krok 6
Sekret siły i elastyczności wstęgi, z jej niesamowitą cienkością, tkwi w unikalnym składzie nici. Zawiera dużą ilość aminokwasów alaninowych, które tworzą krystaliczne regiony ciasno upakowane w fałdy. To oni dostarczają sieci takiej siły. A zawarta w składzie glicyna sprawia, że jest elastyczna.
