Labrador to jedna z najpopularniejszych ras psów, prawdziwy przyjaciel, który nigdy nie da. Labradory są swego rodzaju rekordzistami, ponieważ ich inteligencja jest jedną z najbardziej rozwiniętych wśród przedstawicieli plemienia psów.
Labrador ma opinię ulubieńca całej rodziny i jest rodzajem kochającej, dobrodusznej osoby, ale jego właściwe wychowanie i późniejsze szkolenie to podstawowe zadania dla każdego, kto zdecydował się na szczeniaka tej konkretnej rasy. Należy pamiętać, że przy niewystarczającym wychowaniu labrador może zamienić się w „domowego tyrana”, a w tym przypadku ani pies, ani jego właściciel nie będą oczekiwać niczego dobrego.
Trochę o charakterze
Labrador to pies o silnym, można nawet powiedzieć, krnąbrnym charakterze, a jeśli złamiesz go w wieku szczenięcym - „zmiażdż go pod sobą”, bardzo trudno będzie poradzić sobie z dorosłym psem, zabroń mu zrób coś lub naucz go jakichkolwiek poleceń.
Postać labradora należy ukształtować natychmiast po spotkaniu z nim i należy dołożyć wszelkich starań, aby szczeniak wyraźnie nauczył się mistrzowskiego „nie!”
Kto rządzi paczką?
Pies rasy Labrador, jednak jak przedstawiciel każdej innej dużej rasy, wchodząc w nowe środowisko, stara się zostać głównym w „stadzie”. Ważne jest, aby nie przegapić tej chwili i wyjaśnić swojemu zwierzakowi - co może, a czego nie. Jeśli na przykład puszyste dziecko może spać na tym samym łóżku z właścicielem, to łatwo zgadnąć, jak będzie wyglądało po półtora roku, kiedy pies będzie ważył całe pięćdziesiąt pięć kilogramów.
Pies musi znać swoje miejsce. Główna sypialnia, pokój dziecinny, garderoba, kuchnia: wszystkie te obszary powinny stać się dla zwierzaka surowym tabu. Ważne jest, aby wiedzieć, że w żadnym wypadku nie powinieneś bić psa - to tylko pogorszy nieposłuszeństwo. Alternatywnie, w przypadku nieposłuszeństwa, szczeniaka można lekko poklepać po karku lub łatwo przycisnąć do podłogi - generalnie postępuj tak, jak robią to przywódcy z nieposłusznymi członkami stada.
W okresie dojrzewania (w wieku od 6 do 12 miesięcy) szczeniak labradora może ponownie „zająć się starym”, udając, że „zapomina” o wszystkim, czego go nauczono. W tym okresie pies może próbować przejąć inicjatywę, ale pozwolić mu na to, to pokazać swoją słabość, co w przypadku dużego psa jest wysoce niepożądane. Bądź surowy i konsekwentny, staraj się osiągnąć całkowite posłuszeństwo od zwierzaka. Ważne jest, aby zrozumieć, że wszyscy członkowie rodziny powinni uczestniczyć w wychowaniu szczeniaka labradora. Innymi słowy, jeśli ktoś pozwala psu na coś, na co ktoś inny nie pozwala, może to prowadzić do dużych problemów w przyszłości.
